این سخن علامه طباطبایی خیلی ها را گریاند:
کسی چه می داند شاید *یاسین* همان *یا حسین* باشد که بی سر شده است…
ای آب فرات از کجا می آیی؟
نا صاف،ولی چه با صفا می آیی!
خود را نرساندی به لب خشک حسین
دیگر به چه رو به کربلا می آیی؟!
ناله ها تا به ثریا می رفت
خیزران بود که بالا می رفت
ظاهرن چوب بر آن لب می زد
باطنن بر دل زینب می زد
«امان از دل زینب»
امام صادق( ع) به فضیل فرمود: برای ما مجلس می گیرید،ذکر ما رو برپا می کنید،ما بهتون توجه داریم.
آقا سه جمله فرمود: ما مجالس شما رو دوست داریم،ما خود شما رو هم دوست داریم،ما بوی شما رو هم دوست داریم…
در روایتی داریم وقتی مجلس حسین برپا میشه،ملائکه میان بالهاشون رو فرش عزا میکنند،میرن به آسمون.
بقیه بهشون میگن چه بوی خوشی میدید،میگن مجلس حسین بودیم.بقیه ی ملائک میان می بینن مجلس تموم شده،پر و بالشون رو به در و دیوار روضه می مالن.
کی شود مهدی بیاید یاحسین کربلا را او گشاید یاحسین
کی شود آوای تو از نای او در کنار کعبه آید یاحسین
می شود با یا نثارات الحسین نهضتی برپا نماید یاحسین
کی شود گیرد ز دشمن انتقام شعر پیروزی سراید یاحسین
کی شود آن روضه خوان خون جگر سوز این دل را فزاید یاحسین
این همه آدم رفته اند و نیامده اند؛ اما فقط یک نفر است که رفت و هنوز هم در تاریخ می گویند:
نیامد نیامد… ای اهل حرم میر و علمدار نیامد…
«السلام علیک یا ابالفضل العباس»
همه جا زمزمه ی یاحسین و کربلاست،زمزمه ی ضجه های زینب و بچه هاست.
خوش به حال اونایی که دلهاشون تو بین الحرمین و کربلاست.
کربلا خواهی اگر از زینب کبری بگیر
چون کلید کربلا در اختیار زینب است
«السلام علیک یا شهید مظلوم»
سلام ما به محرم،به غصه و غم مهدی
به چشم کاسه خون و به شال ماتم مهدی
سلام ما به محرم،به شور و حال و عیانش
سلام ما به حسین و به اشک سینه زنانش